Make-A-Wish is een stichting die wensen laat uitkomen van ernstig zieke kinderen door voor hen een speciale dag te organiseren, waarop hun droomwens wordt vervuld, zodat ze hun ellende even kunnen vergeten. Dat is zo ongeveer wat wij ervan wisten. Maar de impact van Make-A-Wish blijkt zoveel groter dan een leuk dagje uit. Dit wordt ons duidelijk tijdens een gesprek met Hanneke Verburg, algemeen directeur van Make-A-Wish Nederland. Ooit begonnen in de zakelijke dienstverlening, is zij via een indrukwekkende carrière – waarbij sociaal ondernemerschap centraal stond – terechtgekomen in de goede doelenwereld. Samenwerking loopt als een rode draad door haar loopbaan heen. Niet voor niets dat we graag verder praten met Hanneke over samenwerking, innovatie, zelfsturende teams en impactgericht werken.
Complete Wish Journey:
‘Aan de dag van de wensvervulling gaan maanden van intensieve voorbereiding vooraf. Wij hebben dat de Wish Journey genoemd. Dit traject bestaat uit 5 fasen. Dat begint bij het halen van de wens, gevolgd door het ontwerpen daarvan, via voorbereiding en verheugen naar de vervulling van de wens. Tot slot is er het effect van de wens. Bij dit hele traject wordt het kind zelf en zijn directe omgeving betrokken. Daarbij wordt goed naar het kind geluisterd, zodat deze onderdeel uitmaakt van de organisatie van de dag. Het verheugen op deze dag, maar ook het gevoel dat bij het kind ontstaat weer ergens controle over te hebben, zorgt voor een belangrijke positieve ervaring. Positieve emoties blijken vaak een lange termijn effect te hebben. Volgens het principe van Professor Barbara Fredrickson kunnen positieve ervaringen de negatieve ervaringen overschrijven. Deze wetenschap wordt ingezet bij de behandeling van de ziekte. Neem als voorbeeld leukemie waarbij het behandelplan twee jaar bedraagt. We hebben het nu zo georganiseerd dat de aanmelding via de zorg loopt. De Wish Journey kan geïntegreerd worden in het behandelplan, waarbij wij een half jaar betrokken zijn. Het verhoogt de veerkracht van het kind, waardoor de behandeling beter doorstaan wordt.’
Impact:
‘Sowieso richt het CBF (Centraal Bureau Fondsenwerving: red.*) zich steeds meer op de impact van goede doelen. Impactonderzoeksbureau SINZER (**) volgt nu voor ons een jaar lang een heel cohort kinderen waarbij de veerkracht van deze kinderen wordt gecheckt. De ambitie van Make-A-Wish is dat de wish Journey een onderdeel van het behandelplan van de arts vormt. In de medische wereld begint langzaamaan het besef door te dringen dat het verhogen van de veerkracht van het kind een positief effect heeft op de behandeling door de arts. Letterlijk kregen wij te horen: “Eigenlijk krijgen we een cadeautje van jullie, maar pakken het niet uit”. Het LUMC en het Amsterdam UMC gaan een interventie doen bij kinderen die een hart katheterisatie moeten ondergaan. Het is een behandeling die pijnlijk kan zijn. Victor Mids is naast illusionist ook basisarts. Zijn trucs gecombineerd met kennis over de werking van zintuigen en hersenen wordt in gezet om kinderen te helpen om tot stressreductie te komen. Dit vermindert de angst voor de behandeling en maakt de behandeling zelf beter draaglijk. Het is een voorbeeld van een non-farmacologische interventie (dus zonder medicijnen) die daadwerkelijk helpt. Make-A-Wish is partner van dit onderzoek. In 2024 bestaat Make-A-Wish Nederland 35 jaar en organiseert zij een symposium “ positieve gezondheid waarin bovengenoemde onderzoeken worden gepresenteerd. Hoe mooi zou het zijn als de zorgverzekeraars deze behandeling gaan vergoeden.’
Imago:
‘Wij hebben het imago dat Make-A-Wish alleen bedoeld is voor terminale kinderen. Bij de oprichting van Make-A-Wish in 1989 was de realiteit nog dat veel kinderen met een levensbedreigende ziekte zoals kanker dood gingen. Inmiddels betekent bijvoorbeeld een ziekte als Leukemie niet automatisch meer een doodvonnis. Nog steeds zijn wij er voor die kinderen. Wij zijn er voor álle kinderen met een ernstige levensbedreigende ziekte. Dit betekent dus ook kinderen met een ernstige cardiologische ziekte. Omdat een hartziekte bij kinderen vaak aangeboren is en chronisch, dus minder acuut, zijn wij nog te weinig bij deze groep in beeld. Uit onderzoek van het CBS is naar voren gekomen dat jaarlijks 1.500 kinderen in aanmerking zouden komen voor een wensvervulling, waarvan 400 met een hartziekte.’
Uitdagingen:
‘Op dit moment kunnen wij circa 750 kinderen helpen. Make-A-Wish Nederland krijgt geen geld van de overheid en is daardoor volledig afhankelijk van fondsenwerving. Alles drijft op geld van donateurs, sponsoren, giften en acties die worden geïnitieerd door vrijwilligers, scholen, bedrijven, verenigingen en serviceclubs. Daarbij zijn voor de wensvervulling vrijwilligers nodig. Voor één dag zijn twee vrijwilligers nodig. Dit vormt een uitdaging omdat veel oudere vrijwilligers vanwege hun leeftijd stoppen. Het is een natuurlijke uitstroom. Echter de nieuwe generatie wil geen vaste vrijwilliger worden. Dit is een algeheel gekend probleem in de branche.’
Zelfsturende Teams:
‘Toen ik zes jaar geleden bij Make-A-Wish kwam, was er veel onrust in de organisatie door een niet goed geïmplementeerde reorganisatie. Het was een traditioneel, hiërarchisch georganiseerde organisatie. De sfeer was nogal in zichzelf gekeerd. Sindsdien is er veel veranderd. Langzaam konden we samen groeien naar een andere vorm, een veel plattere organisatie. Een reorganisatie, over een aantal rondes verspreid, heeft geleid tot de vorming van zes zelfsturende teams, zonder manager. Dit betekende een radicale verandering in de manier van werken. De verantwoordelijkheid is laag in de organisatie komen te liggen. Deze teams werken vanuit een jaarplan, waarbij ze alle ruimte krijgen voor de invulling. Ze zijn zelf verantwoordelijk voor alle ideeën en activiteiten. De eigen verantwoordelijkheid maakt dat ik de teams ook echt volkomen kan vrijlaten. Ten tijde van Corona betekende dit bijvoorbeeld ook dat ze alles zelf konden bepalen rondom kantoortijden, al dan niet thuiswerken, maar ook sporten overdag behoorde tot de mogelijkheden. Alles ging natuurlijk online. Niemand hing achterover, wachtend op instructies van bovenaf. Bijkomend voordeel was dat ook de vrijwilligers zich volledig betrokken voelden bij de hele organisatie. Het enige is dat je je bij deze manier van werken, wel elke keer dat zich een nieuw project aandient, goed moet afvragen bij welk team dat project moet worden ingedeeld. Dat kan nog wel eens een puzzeltje zijn.’
Boeien en binden van medewerkers:
‘Ook in de samenstelling van de teams wijken wij nogal af van de standaard die bij de meeste goede doelen organisaties heerst. Bij ons bestaat een team uit zowel de fondsenwerf- als de wens-kant, inkomsten en uitgaven dus, waarbij de vrijwilligers eveneens zijn opgenomen in de teams. De organisatie vindt regionaal plaats. Aanvankelijk heeft deze reorganisatie voor flink wat verloop gezorgd, maar inmiddels loopt het lekker en zien we het positieve resultaat ervan. Doordat de verantwoordelijkheid laag in de organisatie ligt, zijn we veel wendbaarder. We hebben nu een groep mensen die deze wijze van werken goed past. De structuur van zelfsturende teams zorgt er tevens voor dat we medewerkers makkelijker aan ons kunnen binden. Daarbij hebben we veel geïnvesteerd in opleidingsprogramma’s. Ook de vrijwilligers bieden wij trainingen aan. Met ‘GoodHabbitz’ hebben wij bijvoorbeeld een opleidingsprogramma voor onze medewerkers opgezet.
Samenwerking:
‘Wij willen graag zo flexibel mogelijk blijven. Projectmatig werken we met andere organisaties op ons terrein, zoals met Stichting Hartekind en Villa Pardoes. Wat ook goed werkt voor ons, zijn de samenwerkingen met bedrijven in zogenoemde ‘Wish-teams’. Vijf mensen vanuit het bedrijf werken met ons als onderdeel van hun opleidingstraject op gebied van persoonlijke ontwikkeling. Dit scheelt weer handjes en geld. En dan hebben we natuurlijk de samenwerking met zorgverleners en ziekenhuizen. Dat betekent voor ons dat we rechtstreeks impact kunnen maken.’
Innovatie:
‘Innovatie zien wij niet als doel op zich. Innovatie is onderdeel van onze cultuur, vanzelfsprekend bij onze zelfsturende teams. Als je daar speciaal iemand voor wil benoemen, bestaat het gevaar dat anderen achterover gaan leunen. Wel kijken we actief naar veranderingen die in de wereld plaatshebben en hoe we daarop kunnen anticiperen. Daar komen thema’s uit om over na te denken. Op die manier halen we buiten naar binnen. Het platform Wish Maps op onze website is daar een voorbeeld van. Het is een applicatie waarop lokaal te zien valt welke kinderwensen er zijn in iemands eigen buurt.’
Rope for Hope:
‘Een mooi voorbeeld van een event waar innovatie, impact en samenwerking bij elkaar komen is ‘Rope for Hope’. Een enorm event waarbij deelnemers kunnen abseilen van de WTC’s in Amsterdam, Rotterdam en Den Haag, iconische gebouwen. Deelnemers kunnen geld ophalen voor hun challenge en via deze unieke ervaring daadwerkelijk impact maken. Bedrijven kunnen teams inschrijven, al dan niet voorafgegaan door een onderlinge strijd wie het hoogste bedrag inzamelt. Het is een mooie mogelijkheid voor de bedrijven om hun klanten wat te bieden door ze voor dit event uit te nodigen. De eerste editie was een enorm succes. De tweede editie zal op 9 juni 2023 zal plaatshebben.’
Persoonlijke wens:
‘Mijn grote wens zou zijn dat een wens-vervulling standaard in het behandelprogramma van de artsen komt te staan.’
*) Het CBF is een onafhankelijke organisatie die toezicht houdt op de Goede Doelen die geld inzamelen. Het doel van het CBF is het bevorderen dat fondsenwerving en besteding op verantwoorde wijze plaatsvindt. Elk in Nederland gevestigd goed doel dat een maatschappelijke hoofddoelstelling heeft en fondsen werft, kan een CBF-erkenning aanvragen. Het CBF zal toetsen of aan bepaalde kwaliteitscriteria is voldaan.
**) https://www.sinzer.org/about
